♥♥♥ حدیث مهربانی ♥♥♥

استادی با شاگردش از باغى می گذشت.چشمشان به یک کفش کهنه افتاد. شاگرد گفت: گمان میکنم این کفشهای کارگرى است که در این باغ کار میکند. بیا با پنهان کردن کفشها، عکس العمل کارگر را ببینیم و بعد کفشها را پس بدهیم و کمى شاد شویم ......!!!!

استاد گفت: چرا براى خنده خود او را ناراحت کنیم. بیا کارى که میگویم انجام بده و عکس العملش را ببین...

مقدارى پول درون آن قرار بده .....

شاگرد هم پذیرفت و بعد از قرار دادن پول ، مخفى شدند. کارگر براى تعویض لباس به وسائل خود مراجعه کرد و همینکه پا درون کفش گذاشت متوجه شیئى درون کفش شد و بعد از وارسى ،پول ها را دید با گریه ،فریاد زد:

خدایا شکرت ....

خدایی که هیچ وقت بندگانت را فراموش نمیکنى ....

میدانى که همسر مریض و فرزندان گرسنه دارم و در این فکر بودم که امروز با دست خالى و با چه رویی به نزد انها باز گردم و همینطور اشک میریخت.... 

استاد به شاگردش گفت همیشه سعى کن براى خوشحالیت ببخشى نه بستانی.....

**در مقابل یک فرد معلول با سرعت کم راه بروید.

**در مقابل مادری که فرزندش رو از دست داده بچه تون رو نبوسید.

**در مقابل یک فرد مجرد از عشقتون نگید.

**در برابر کسی که نداره از داشته هاتون مغرورانه حرف نزنید..........

**هیچگاه فراموش نکنیم که هیچکس بر دیگری برتری ندارد،

مگر به " فهم و شعور " 

مگر به " درک و ادب " 

مهربانان …

آدمی فقط در یک صورت حق دارد به دیگران از بالا نگاه کند و آن هنگامی است که بخواهد دست کسی را که بر زمین افتاده را بگیرد و او را بلند کند !

این قدرت تو نیست،

این " انسانیت " است.